PSD2 is een nieuwe Europese richtlijn voor het betalingsverkeer van consumenten en bedrijven. Deze richtlijn is de opvolger van PSD1 en moet zorgen voor meer concurrentie en innovatie.
Een paar veranderingen tegenover PSD1 zijn:
- Banken moeten derde partijen toegang geven tot de betaalrekening van hun klant, mits de klant daarvoor zelf toestemming geeft. Deze derde partij kan een bedrijf zoals AFAS zijn die een online huishoudboekje aanbiedt. Maar ook Google die met een handige betaaldienst of budget-app komt kan een vergunning aanvragen. Deze aanbieders moeten hiervoor wel een vergunning aanvragen bij de DNB of een andere toezichthouder uit de Europese Unie.
- Winkels, webshops en andere bedrijven mogen geen toeslagen meer berekenen voor betalingen met de betaalpas en creditcardbetalingen (van onder andere MasterCard en Visa). Met als uitzondering creditcards voor de zakelijke markt. (Dinersclub, American Express)
- PSD2 moet de veiligheid van betalingen verbeteren.
Eisen aan toestemming
- De klant geeft zelf toestemming aan zijn bank;
- Deze toestemming geldt per aanbieder (derde partij): dus wanneer consumenten een partij toestemming geven, geven zij dat alleen aan die ene partij.
- De derde partij moet een vergunning hebben van de DNB of een andere toezichthouder uit de Europese Unie.
- De toestemming aan derden heeft een geldigheid van maximaal 90 dagen toegang. Daarna moet opnieuw om toestemming worden gevraagd.
Voordelen PSD2
Meer concurrentie, meer innovatie, een betere consumentenbescherming en meer veiligheid in het Europese betalingsverkeer.
Nadelen PSD2
Er zijn grote zorgen rondom privacy. Consumenten kunnen de hoeveelheid bankgegevens bijvoorbeeld niet beperken. Zelfs als een financiële dienstverlener niet alle gegevens nodig heeft, wordt na het geven van toestemming toch alle data gedeeld. Zoals transacties met zorgverleners en apotheken. En ook een contributiebetaling aan een vakbond, politieke partij of organisatie die seksuele voorkeur onthult. Dit zijn bijzonder gevoelige gegevens. In plaats van deze schepnet aan gegevens zou je als consument moeten kunnen filteren welke gegevens je wilt delen.
Derde partijen kunnen consumenten gaan verleiden om toestemming te geven. Bijvoorbeeld als je een droomhuis hebt gevonden en de hypotheekverstrekker je de optie geeft om wat korting te krijgen mits je toestemming tot je betaalrekening geeft. Voor veel consumenten zal deze verleiding op dat moment groot zijn. Als PSD2 de norm wordt (of lijkt) zullen consumenten steeds makkelijker toestemming gaan geven als we eenmaal gewend zijn aan deze nieuwe wetgeving.
About Privacy adviseert daarom om goed na te denken over met wie je al je bankgegevens wilt delen en zeer terughoudend te zijn.